Dating Gawi...

Haaayyy...

LAst Christmas, nakita ko ang sarili kong nagpapaanud-anod sa hindi sa mga snow.. nagpapadulas hindi sa ice skating rink.. nakasakay hindi sa sleigh ride ni st. nicholas.. nakatingala hindi sa mataas na christmas tree.. nangangawit hindi sa mga dala2ng regalo.. masakit ang balikat hindi sa kakayuko sa mga namamalimos sa kin na mga pulubi...

HINDI.. Hindi lahat.. Hindi totoo.. Hindi ako masaya.. Nagpaanud-anud ako sa kahirapan, nagpapadulas sa panaginip kong nag-iisp pa rin kung anung mangyayari sa sususnod na taon, nakiksakay lang ako sa isang karir na hindi ko alama kung san mapupunta, walang kasiguruhan basta sakay lang nang sakay...
Di alam ang mangyayari.. For about 3yrs nang graduate.. Nangangawit na kong ipasan ang daigdig ng pamilya ko.. Masakit na sa Balikat.. Hindi ko kaya nang mag-isa!!!

Ilang taon na..
Malapit na kong mapagod...
Hindi ko kasalanan to..
Pero bakit ako...

Marami na kong post about sa kalungkutan.. Taz nang nagsimula ang taon na to, nag-iba na raw ang aura ng mga blogs ko.. Kasi ako si Britanny Murphy sa Little Black Book. Sucesfula ng Career sa ending ket walang lovelife..
Eh.. ang taong ito pinasukan ako ng Lovelife.. FOR THE VERY FIRST TIME!!!!
Matagal ko nang ninasa.. At yun.. after two months.. BIGO...
Dapat d ko natinuloy..
Kung dati.. Puro career lang pinopoblema at iniisip ko.. Eto.. Paano naman un?? Di ba? Na paulit2 mung napapanaginipan?? Mas nakakabaliw un!!! PAra sakin..

Hanggang kelan na naman ako ganito!!

Haayyy...
Nagapapasalamat na lang ako sa Diyos na buhay pa kami.. ng pamilya ko.. At ako...
Natutunan ko sa buong taon na to na kailangang maging POSITIVE sa bawat bagay...
Sana wag akong bumalik sa dati..

MAGHINTAY,,,


MAGHINTAY....

NAGHIHINTAY...

Noon pa..
Hanggang kelan?
Sana may mangyari na...