Ako at ang sarili ko...

Haaayyy...

Matapos kong lumubog sa ilalim ng balon, ipitin ang ulo ko sa sa loob ng punda ng unan, lumublob sa loob ng drum na may tubig-kanal, tumalon sa pinagpipinturahan ng rack ng isang billboard sa timog sa edsa, at maipit ang paa ko riles ng zyklon loop ng star city...
Matapos kong daanan yun lahat.. ang malala..

Buhay pa rin ako..

Ang hirap pag pinanganak ka nang maysakit ka sa utak dadapuan ka pa ng sakit sa puso..
May sakit ang lahi namin.. Mahirap pag inaatake kami ng sakit namin.. napapraning.. hirap huminga, naaaligaga, hindi makatulog... binabagungot..

Ang pagiging "emotionally problematic" ay isa sa pinakamalalang problema ng bawat isang tao... Magastos naman kung sasangguni ka pa sa mga psycholgist or psychiatrist...

Ilang beses ko iniisip kung may sayad talga ko sa ulo... ang hirap makaget-over...
Walang makakintindi sayo..
Wala kang makakausap..
Wala kang makakasama..
Walang ibang naroroon kundi ikaw at ang sarili mo..

I've always been this lonely simula ng ipanganak ako as Threena..

Simple lang naman ang gusto ko..
Mabuhay ng maligaya.. Gusto ko din maging maligaya ang iba.. Kaya ko nagpapasaya ng tao..
Pero sinong nakakarinig ng hikbi sa kabila ng halakhak ko.. sinong nakakakita ng luha ko sa pag ngiti ko..
Ako at ang sarili ko..

I dont wanna die being alone.. Malamang wala kong makakasama sa tabi ng kabaong ko..
Pero hindi rin malayong mangyari na mamatay nga kong nag-iisa, oo ikamatay ko ang pag-iisa ko..

I-try to establish a circle of my world.. Yung pwede akong maging bida.. Yung pwedeng ako ang pinakikinggan pag nagkukuwento habang may nakikinig sakin.. Habang may nagpapatahan sakin.. Habang may tumatawa pag nagpapatawa ko.. Habang may niyayakapa ako at niyayakap ako pabalik.. YUng pwede kong angkinin, dahil gawa ko sa kanila, akin sila.. But I failed.. Kalokohan lang ang lahat.. Dahil mundo ko yun.. Sa akin lang tumatakbo.. Nabigo ako.. Akin lang.. Gawa ko lang.. Ako lang may-ari.. Kaya hindi totoo.. Ilusyon lang ang lahat..
Parang panaginip..
Any moment pwede kang magising..
O kaya bangungot pag mali na..
Baka wala ka anang moment para magising hanggang sa makulong ka na lang ng nakapikit..

Ako lang?
Sarili ko lang??
Self Centered..
Selfish..
Walang karamay..

Ngayon dumating nang kinatatakutan ko..
Parang bangungot sa gitna ng paggising..
Ang KAsukdulan ng lahat..

Natatakoy ako..

Sobrang natatakot ako..

"AYOKONG MAGISING.. DAHIL LALAO AKONG BINABANGUNGOT SA PAGDILAT NG MATA KO MUMUTAIN AKO NA DULOT NG MGA NATUYONG LUHANG INIYAK KO BUONG GABI NA AKO LANG ANG NAGPATAHAN SAKIN..."

Walang makakaintindi nito..
Kundi ako lang at ang sarili ko..

Pag namatay ako, ako alng ang makikiramay..

Sana nga di na lang ako nabuhay para hindi ko na natutunan pang matakot pa.. matakot pang mamamatay..

Pero eto.. pauntiunti na kong namamatay..




Paalam sa sarili ko..
Paalam sa mundo..

Malapit na...