Dakila...

Haay...Here I am... Again and again...

Paulit-ulit.. NAkakapagod, nakakasawa na. Nagsasawa na sila..
Mawawala ako... Babalik din...
ETO KASI AKO... Palagi kong sinasabi sa kanila yan... May kasunodpa yang IT'S UP TO YOU KUNG TATANGGAPIN NYO KO...

Demanding diba?
Well.... Marami naman kasing gustong tumanggap sakin..Sabi ko nga pagkasama mo ko, masisisyahan ka... THERAPEUTIC kasi ako kausap... Pero pag inatake ng sayad... STRESSFUL...

SAYAD...
YAn... Regular na yan sa kin... Yung mga nakakkilala sakin, wala yan.. Alam kasi nlang babalik pa ko. Makakabalik ako agad..

Anuano ba yung mga bagay na nakakapagpasayad sa kin....

1. Pamilya ko.. Kailangan pa bang imemorize yan? Ang income kasi namin parang bigas... May shortage.
2. Ang mga anak ko... Ang anak ko himself... Ganun ako eh... Ganun ang tinatawag nating UNCONDITIONAL LOVE... O.C. Ako eh.Frustration ko kasi yun. KAya ang lakilaking bagy na sakin ang batiin mo ko ng HAPPY MOTHER's DAY.. Maiiyak na ko nun. Lalopa pag isa ka sa mga anak ko.. Ganun ako kababaw.
3. Ang Teatro... Simula ng ipanganak ako sa mundo ng kaARTEhan,ayun... Wala na. Dun na ko naging masaya.. Wala nang ibang makakapagpasaya sa kin. Dun ko nakilala ang mga taong naging mahalaga sa buhay ko..Yun lang. Dun ako unang naging masaya...

At ang panghuli.. Ang sarili ko. Ang ugali ko...Kung pano ko mag-isip.
Sabi sa qoutes na finorward sakin...
"WE CAN CONTROLOURFEELINGS BY LEARNING TO CHANGE ONE THING--- BY THE WAY WE THINK....

Sapul!!
EWan ko ba... Simula nang iniwan ako sa PUP College of Communication ng mga kabatch ko at ako na lang mag-isa sa section namin ang gumraduate ng December... Ayun.... Nakahanap ako ng buhay ko... Yung masaya. Yung masayang masaya. Yung parang laro lang lahat. Walang klase... Puro jokejoke... OkrayOkray... Kantakanta... Deadma lang... DEADMA SA LAHAT...
Deadma sa kabila nang problema sa buhay.. Financial problemsa bahay... Maysakit ang nanay... Maysakit ang ate... LUPUS!!! Yung sakit ni April sa PPS... Maysakit din yung isng ate... Yung tatay... Maysakit... Sa utak.. Etchoz...

Kahit anong nangyayari sa buhay ko wala naman akong pakelam.. Deadma!!
Dito ko masaya.. Ayoko magcolcenter kasi di ko hawak oras ko.. Ayoko magpuyat ng sunudsunud kakatanggap ng tawag ng mga dayuhan para bastusin ka lang. Pero kikita ka naman ng malaki..

Nag-applykasi ako nang bnag-apply pero ayaw nman nila kong tanggapin..Ayokong mareject... SINO BA GUSTO NG REJECTION?

Sakit ko naman pag yung bagay di ko na gusto, nagk-quit ako... Pero pag masaya ko...Dun ako... Kahit unfair na kung minsan... Yung MINSAN na nagiging madalas na di ko napapansin...Masyado kong MASAYA... Masama rin pala yung masayadong masay... NKAKAADIK!!!

Ang ironic nga...Ayokong magyosi yung mga taong mahalaga sa buhay ko.. Pero nakakaisang Pack ako sa buong araw... YUN AKO EH... Fuck!!! Why do I always say that??? Masyado kong makasarili... Masyado kong selfcentered... Masyado kong Sensitive pero sa iba.. Hindi... Masyado kong insensitive... Bakit ganun?

Ayoko lang naman kaawaan yung sarili ko... Dinadaan ko na lang sa pagiging masaya... Kahit hindi dapat.. Pero yun ang gusto ko.. Ang GUSTO KO... It's all that matters...

WALANG PWEDENG MAKIALAM...

PSYCHOTIC AKO... Konti lang nakakalam nyan... Pero baka nga. BAka naniniwala na rin ako...

Unti-unti silang nawawala...PAti yung alas ko...Wala na... Nagsawa na..

Bakit kasi ganun?

Hindi ko sinasadya...

Isa lang akong... Dakila..


DAKILANG TANGA....